Mariet ontving een donornier van haar broer

“Over een jaar drinken wij met carnaval samen een pilsje op het Vrijthof”. Dat beloofde Mariet Bastiaens (61) op 31 januari 2017 vlak voor haar niertransplantatie aan haar broer en nierdonor Huub (56). Maar broer en zus hoefden helemaal niet zo lang op dat gedenkwaardige moment te wachten: op 11 november 2017 hieven ze samen het glas op een geslaagde operatie! 

Mariet weet al vijftien jaar dat ze een erfelijke aanleg voor cystenieren heeft. “De nefroloog adviseerde me destijds om te vragen of familieleden te zijner tijd bereid zouden zijn een nier af te staan. Mijn broer Huub zei dat meteen toe. Anderhalf jaar geleden functioneerden mijn nieren plotseling veel slechter. Alleen een transplantatie kon nog voorkomen dat ik aan de dialyse moest.”

Transplantatiecoördinator John Dackus coördineerde en begeleidde de onderzoeken van Mariet en Huub in de maandenlange voorbereiding: “Ik informeerde hen over de onderzoeken en de transplantatie en was ook eerlijk over de risico’s voor Huub als donor. Deze objectieve informatie is noodzakelijk om een bewuste keuze te kunnen maken. Mariet werkt zelf bij patiëntenvoorlichting van het Maastricht UMC+, maar je mag nooit denken dat zo’n collega de meeste dingen wel weet”, zegt hij. Mariet knikt. “Als patiënt was ik opeens net zo onzeker en onwetend als andere patiënten. Dan is het fijn als je collega’s jou net zo professioneel begeleiden en informeren als alle andere patiënten. En dat heb ik zeker zo ervaren.” Broer Huub schrok wel even toen John de risico’s benoemde. “Maar ik ben een realistisch persoon en besef dat zoiets erbij hoort. Ik weet zeker dat Mariet hetzelfde voor mij gedaan zou hebben. Gelukkig stonden mijn partner José en onze zoon er helemaal achter. Anders was mijn keuze wel veel lastiger geweest.”

“We moeten allemaal overtuigd zijn dat niemand meer twijfelt”
In het voortraject realiseerde Mariet zich voortdurend dat ze het leven van Huub en zijn gezin op z’n kop zette. “En wat als het mis zou gaan? Je wilt eigenlijk niemand bij jouw ziekte betrekken. Ik vond het voortraject soms mentaal zwaar en heb weleens overwogen met de procedure te stoppen. Ik moest mijn schuldgevoel een plek geven, want ik kreeg een nieuwe kans, maar misschien wel ten koste van mijn broer.” Coördinator John ziet deze zorgen regelmatig. “Ik begeleid de patiënt, de donor en hun familie daarin zo goed mogelijk. Ook de maatschappelijk werker en nefroloog moeten vooraf overtuigd zijn dat bij patiënt, donor en gezinsleden geen enkele twijfel bestaat.”

Mariets grootste zorg in de voorbereiding was het welzijn van haar broer. “Pas toen ik vlak voor mijn operatie van de chirurg hoorde dat het uitnemen van de prachtige nier van Huub goed verlopen was, en hij weer veilig op de recovery lag, kon ik het loslaten. Zijn donornier deed het bij mij gelukkig goed, dus ik kon aan mijn herstel gaan werken. Na drie maanden voelde ik me al duidelijk beter en veel minder moe dan voor de operatie. Je moet ook wennen aan een heel ander leven. Je voelt dingen in je lijf anders en moet opnieuw leren vertrouwen op je lichaam.”

Huub had vanaf het begin het vertrouwen dat het goed zou komen. “De operatie zelf viel me erg mee. Het is wel raar om gezond het ziekenhuis in te gaan en vier dagen later in een rolstoel naar buiten geduwd te worden. Maar ik knapte snel op. Nog geen twee weken later was het carnaval en stuurde ik een selfie vanaf het Vrijthof naar Mariet in het ziekenhuis. Dat was voor haar de bevestiging dat het goed ging met mij. Voorheen was Mariet vaak moe, maar ze staat nu regelmatig met de fiets bij ons voor de deur. Gelukkig is ze weer helemaal de oude en kunnen we voortaan weer samen op stap.” 

#levendoorgeven

Op zaterdag 9 oktober is het Europese Orgaandonatie Dag. In dat kader initiëren de Nierstichting en de Nierpatiënten Vereniging Nederland (NVN) samen met een aantal getransplanteerden de landelijke bedankactie #levendoorgeven. Het is een dag om stil te staan bij de orgaandonoren die, bij leven of na overlijden, één of meer organen doneerden. De actie vraagt ook aandacht voor het belang van erkenning en waardering van (anonieme) donoren en hun nabestaanden. Op de website https://nierstichting.nl/nierdonatie/levendoorgeven/ wordt dit onderwerp van verschillende kanten belicht: mensen die dankzij een transplantatie hun leven weer op kunnen pakken, betrokkenen bij het schrijven van een bedankbrief en nabestaanden die het belang van dankbaarheid benadrukken.

Mariet en Huub
Niertransplantatie


“In het Maastricht UMC+ worden jaarlijks 65 tot 70 niertransplantaties uitgevoerd, waarvan ongeveer de helft met levende donoren van familieleden of naasten van een patiënt”, vertelt internist-nefroloog dr. Van Duijnhoven. “Bij 95% van de transplantaties gaat de donornier daadwerkelijk functioneren. Gemiddeld gaat zo’n nier vijftien jaar mee.” In een aantal gevallen matcht de nier van een levende donor niet met diens ontvanger. De academische ziekenhuizen in ons land hebben daarom een ruilprogramma opgezet, waarin vraag en aanbod zo goed mogelijk op elkaar worden afgestemd. “Door het groeiend aantal mensen dat bij leven een nier doneert, kunnen we steeds meer nierpatiënten helpen. Opmerkelijk en mooi vind ik verder de landelijke toename van mensen die geheel belangeloos bij leven een  nier willen afstaan.” 

Sluit de enquête